لباس خواب عروسی ک انتخاب شخصی است و بسیاری از افراد از لباس به عنوان راهی برای بیان فردیت و استایل خود استفاده می کنند. این روزها، لباس خواب به شما این فرصت را می دهد که کمی سرگرمی را در آغوش بگیرید و به شما این امکان را می دهد تا جنبه های بازیگوش شخصیت خود را کشف کنید.
بسیاری از بزرگسالان از آن به عنوان فرصتی برای در آغوش گرفتن یک شخصیت کارتونی مورد علاقه یا یک شعار گستاخانه استفاده می کنند و رنگ های پر جنب و جوش بیشتری را نسبت به یک کمد لباس معمولی روز امتحان می کنند.
برای اکثر مردم، فقط نزدیکترین افراد می‌توانند این جنبه شخصی‌تر را ببینند در حالی که لباسی که در روز می‌پوشید نشان‌دهنده جنبه محتاط‌تری است که به بقیه جهان نشان می‌دهید.
بنابراین در بسیاری از موارد، لباس خواب به عنوان یک لباس خصوصی در نظر گرفته می شود که شما فقط با نزدیکترین و عزیزترین خود به اشتراک می گذارید. برای بسیاری، پوشیدن این وسایل در ملاء عام می تواند “خجالت آور” تلقی شود.
طرز فکر ما با لباس خواب و طرز فکر ما نسبت به دیگران در لباس خواب بخشی از مجموعه ای از هنجارهای اجتماعی است که در طول زندگی خود ایجاد کرده ایم.
لباس خواب حداقل تا حدی مسئول نگه داشتن وینسنت “چانه” گیگانته از زندان برای چندین دهه است. از دهه 1960، آقای گیگانته فقید، یک رئیس اوباش بدنام نیویورک، در طرحی شگفت‌آور موفق وانمود به بیماری روانی کرد تا مقامات را متقاعد کند که احتمالاً نمی‌تواند رئیس خانواده جنایتکار جنووز باشد.
او برای حفظ ظاهر، در محله گرینویچ ویلج خود در حالی که دمپایی، لباس خواب و حوله پوشیده بود، زمزمه می کرد. پیژامه بازی او تا دهه 1990 به او کمک کرد تا از دستگیری فرار کند و در آن زمان او را به خاطر کتک کاری و توطئه برای قتل رقبای مافیوی خود زندانی کردند.
