یک وسیله چند ساله در راهروی محصولات فلفل دلمه ای در میدان بار است که از نظر فنی یک میوه تابستانی رنگارنگ است که به دلیل نقش چندمنظوره آن در آشپزخانه، به طور عامیانه به عنوان سبزی دسته بندی می شود.
بخشی از جنس Capsicum، که شامل طیف گونه‌های فلفل چیلی، فلفل دلمه‌ای یا فلفل دلمه‌ای است، بزرگ‌تر، گردتر، تردتر و ملایم‌تر از اقوام کوچک و تند خود است.
در حالی که فلفل دلمه ای بومی آمریکای مرکزی و جنوبی است، چین بزرگترین تولید کننده و توزیع کننده فلفل های موجود در فروشگاه های مواد غذایی در جهان است. بهترین زمان برای یافتن فلفل از کشاورزان نزدیک به خانه، در اوج تابستان تا سپتامبر است.
یک فلفل دلمه ای خام تقریباً 97 درصد از نیاز روزانه توصیه شده به ویتامین C را تامین می کند و با وجود شیرینی طبیعی فقط حاوی 2 گرم قند در هر وعده است.
فلفل دلمه ای قرمز همچنین دارای ویتامین A و بتاکاروتن است، در حالی که بیشتر فلفل ها دارای مقادیر کمی ویتامین K و ویتامین B1 نیز هستند. ساختار و شکل فلفل دلمه ای بدون توجه به رنگ آنها مشابه است.
پوست صاف بیرونی از گوشت تازه و ترد داخل محافظت می کند. میوه توخالی است و دانه های بی شماری در مرکز آن جمع شده و به غشای سفید در امتداد دیواره ها می چسبند.
خوردن دانه‌های فلفل دلمه‌ای کاملاً بی‌ضرر است، اما اگر در داخل فلفل باقی بمانند، ممکن است کمی تلخ تر شوند. اکثر دستور العمل ها نیاز به حذف دانه ها قبل از آماده سازی دارند. روش‌های ساده‌ای برای انجام این کار تنها با مهارت‌های یک تخته برش و چاقو وجود دارد.
به عنوان مثال، اگر فلفل را پر می کنید، قسمت بالایی یا انتهای ساقه را برش دهید و دانه ها را بردارید. یا اگر به‌عنوان غذای خام سرو می‌شود، فلفل را به چهار قسمت برش دهید و با چاقوی خود، دانه‌ها را همراه با غشای سفید شفافی که به آن می‌چسبند، جدا کنید.
