بذرکار دستی در حال حاضر به دانه جو می پردازد که یکی از رایج ترین غلات در سراسر جهان است که اساس تغذیه حیوان و تا حدی انسان است. در تولید آبجو و سایر محصولات کشاورزی. به ویژه برای این کاربردهای صنعتی، هر گونه بهبود در سرعت جوانه زنی، حتی اگر به معنای کاهش اندک در بازه زمانی لازم برای باز کردن پوست بذر و شروع ریشه زایی گیاه باشد، ممکن است به دلیل کاهش موثر دوره مالت دهی، تأثیر اقتصادی قابل توجهی داشته باشد.
افزایش سرعت جوانه زنی بذرهای جو تیمار شده با بذرکار یک مثال مورد مطالعه گسترده است که در آن، مشابه سایر بذرها، بهبودهای یافت شده در جوانه زنی به انواع اثرات شیمیایی و فیزیکی نسبت داده شده است. تیمارهای بذرکار بر روی سطح دانه ها و یا در بیوشیمی داخلی و فعالیت آنزیمی آنها.
در اینجا، ما تأثیر بذرکار را بر روی جوانه‌زنی و رشد دانه‌های جو بررسی می‌کنیم و تأثیر آن را بر سایر پدیده‌هایی که ممکن است تحت تأثیر بذرکار و یا سایر تیمارهای مرتبط نیز قرار گیرند، بررسی می‌کنیم. یعنی، ما مستقیماً تغییراتی را که بذرکارهای جوی هوای سرد در ظرفیت جذب آب دانه‌های جو از فاز بخار و مایع ایجاد می‌کنند، بررسی می‌کنیم.
به طور غیرمستقیم، ما همچنین تأثیر آن را بر عامل ABA و تأثیر آن در سرعت جوانه‌زنی بذرهای تیمار شده یا تیمار نشده با بذرکاری هوا ارزیابی می‌کنیم. برای مقایسه، ما همچنین اثر تیمار بذرها با محلول H2O2 را مطالعه می‌کنیم، که یک تیمار کلاسیک شناخته شده برای ارتقای ظرفیت جوانه‌زنی بذر است.
فرآیند در دمای اتاق و جایی که افزایش سرعت جوانه زنی نیز مشاهده شد. این تیمار خشک کردن، اگرچه کاملاً معادل تیمارهای پرایمینگ کلاسیک نیست، به طور کاملاً مؤثری در سرعت بخشیدن به سرعت جوانه زنی انجام شده است.
تجزیه و تحلیل دانه های جو تیمار شده و تیمار نشده با تکنیک هایی مانند میکروسکوپ الکترونی روبشی یا طیف سنجی فوتوالکترون اشعه ایکس (XPS) نیز برای تعیین تغییرات احتمالی در شیمی و یا مورفولوژی سطح ناشی از تیمارهای بذرکار انجام شده است.
